شایددروهله اول مواردزیردرنظرصاحبنظران بدیهی وابتدایی باشد ولی به عقیده اینجانب نکات زیردرخصوص نسل جوان،توجهی عمیق ترازپیش رامیطلبد:
*دربرنامه ریزیهای مربوط به نسل جوان باید ازهرگونه خط کشی اجتناب کرد.این نسل راابتدابایدجوان دید وشناخت(بادرنظرگرفتن تمامی ویژگیهای عام این نسل)و آنگاه باتوجه به ویژگیهای خاص فرهنگی نسبت به برنامه ریزیهای اصولی اقدام نمود.نگاه ما به نسل جوان،باید نگاه توصیفی-حمایتی باشدونه،نگاه قضاوتی-تنبیهی.
*درعصربمباران اطلاعات،تنها گزینش بهینه اطلاعات است که مارا به سمت جهت گیری درست دربرنامه ریزیها رهنمون میگردد.باتغذیه صحیح وبهنگام نسل جوان ازطریق رسانه های خودی،میتوان تاثیررسانه های خارجی رابه حداقل رساند.
*گاهی اوقات توجه به نسل جوان،بابرنامه ریزی برای اوقات فراغت مترادف میشود.ازیادنبریم که دغدغه جوان،فقط گذران اوقات فراغت نیست که گذران یک زندگی است با همه مسایل آن ازقبیل:تحصیل،اشتغال متناسب با رشته تحصیلی،تامین مسکن،ازدواج و....
*آموزش وپرورش،مبنای توسعه است وبااجرای تغییرات رفتاری وسازگاریهای اجتماعی درنسل جوان میتواندزمینه سازدستیابی به اهداف توسعه باشد.بنابراین ضرورت هرچه توانمندترساختن آموزش وپرورش بیش ازهرزمان دیگراحساس میشود.لازمه این توانمندی؛ایجادمدیریت اثربخش درهمه بدنه آموزش وپرورش است.(دربحث مستقلی،بیشتربه این امرخواهم پرداخت.)
*اگرتمام همت جامعه به پاسخگویی به نیازهای روزمره معطوف شود؛نوعی انحطاط اجتماعی پدیدخواهدآمد.برای مقابله باچنین خطری،درهرجامعه یی همواره افرادی بعنوان الگو به نسل جوان معرفی میشوند.نقطه دقت؛درهمین معرفی الگوهاست که مبادا معرفی الگوی شایسته با ارایه ژستهای قهرمانانه اشتباه گرفته شود.....یاعلی
|
