واژه ی جهانی شدن دردهه ی 1960 رواج یافت.پدیده یی بحث انگیز،پیچیده وچندبعدی.بطورکلی جهانی شدن پدیده یی است که فرآیندها والگوهای تعامل درجنبه های مختلف اقتصادی،سیاسی،اجتماعی وفرهنگی راشکل میدهدوازاین راه؛ دولتهاوملتهاونهادهای بین المللی رابهم پیوند میدهدتادرجهت دستیابی به اهدافشان به صورت شبکه یی واحد عمل کنند.
جهانی شدن به مامی آموزدکه انسانها خردمند،آزادودارای حقّ انتخاب می باشند وبا حذف حقّ انتخاب از دایره ی زندگی آنان؛تسلیم جبرزمان شده وفرصتها راازدست خواهدداد.جهانی شدن بطورمستقیم وغیرمستقیم،نهاددولت را بامحدودیت روبرو می سازدوافزایش اطلاعات ومطالبات مردم را در پی خواهدداشت.
اگرمیخواهیم بازیگری ماندگار درعرصه ی بین الملل شویم،بایدلوازم منطقی آن فراهم شود.شکیبایی وبلندنظری درمواجهه باگرایش ونگرش دیگران؛گام نخست دراین راه است.برای جهانی شدن،درعین حفظ ارزشهای ملّی-دینی بایدازهرگونه جزم اندیشی دوری جست.امّا این کافی نیست.
این گشایش را پیش و بیش ازهرجا؛درداخل کشوربایدبه اجرادرآوریم.بهره مندی یکسان همه ی ایرانیان ازحقوق برابر؛دایره ی نفوذ حکومت رادرخارج ازکشور گسترش میدهدوتبلیغات منفی رسانه ها رابی اثر می سازد.
اگرایران آماده ی جهشی بلند دردهه ی پیش روست،بایدظرفیت وانعطاف پذیری خودرا درعمل به نمایش بگذارد و ثابت کند حرفهایی فراترازمحدوده ی جغرافیایی خوددارد.انتخابات مجلس هشتم ؛نزدیکترین میدان نمایش این ظرفیت است.یاعلی
|
