روان شناسان اجتماعی جامعه راعبارت ازجمع افراد به علاوه ی خودآگاهی میدانند.یعنی افرادی که درجمع هستندوقتی به خودآگاهی مشترک برسند،به یک وجدان مشترک خواهندرسید.این روندتدریجی منجربه پیدایش « مای جمعی »خواهدشد.امااگردرجامعه یی،فردگرایی وخودمحوری حاکم باشد«مای جمعی» هرگزمحقق نمیگردد.نمومه ی بارزآن بحثهای گروههای مختلف سیاسی کشور درسالهای اخیراست.چراهیچ نتیجه ی ملموسی حاصل نگردیده است؟زیرابیش و پیش ازآنکه به فکر«جمع»و«ملت»باشند،به فکرمنافع وجایگاه گروهی خودهستند.جامعه یی که درآن افرادوگروههای اجتماعی تنهابه مصالح ومنافع شخصی وگروهی خودمی اندیشند؛جامعه یی است اتمیک.درمقابل این اصطلاح،واژه ی «سرمایه ی اجتماعی» به معنای میزان اعتمادافرادیک جامعه به یکدیگراست.برای ایجاداین اعتماد متقابل،به یک« عامل وحدت و همگرایی »نیازاست.یااین عامل درکشورماکمرنگ شده یا......بیاییم دراین موردکمی تامل کنیم.....یاعلی
