جمعه 86/4/29  ساعت 1:8 عصر

دیگران وزبان ما

مراقب زبانمان باشیم.کلمات بادهوانیستندکه فکرکنیم اگربرزبان آوریم اتّفاق خاصّی نمی افتد.عالم روی کلمات بناشده وهمه چیزابتدا؛ « کلمه » بوده است.هرچه بگوییم،جایی تأثیرخواهدکردواثروضعی خودراخواهدگذاشت.ازاین روست که عرفا به مریدان خویش تأکیدمی کردند «اوّل قدم» درراه سلوک؛ « تنزیه زبانی» است....بگذرد یا بشکند کشتی درین گرداب ها.....

جمعه 86/4/29  ساعت 8:55 صبح

مقارنه ی ماه و زهره

سه شنبه 86/4/26  ساعت 7:49 عصر

مشکلات نظام اداری(2)

5.فساداداری

فساداداری یعنی انحراف ازشیوه های قانونی انجام وظایف.پیش ازین دریادداشتی مستقل،به این مورد پرداخته ام.

6.فرهنگ حرف به جای عمل

درکشورهای توسعه نیافته درموردمشکلات،بیشتر«حرف»میزنندتا«عمل»کنند.برنامه های جامع وکاملی تدوین میشودولی اغلب به نهایت اجرانمیرسند.درنظربسیاری ازمردم،نظام اداری وبرخی مدیران ما بیشتربه گزافه گویی مبتلایندوگریزان ازهر پرسش.

7.دیوان سالاریهای مهارگسیخته

دیوان سالاریها باانباشت بی حدّ قدرت،نیروهاومنابع وامکانات جامعه رابطورانحصاری به خوداختصاص میدهند.این سازمانهای قدرتمندبابکارگیری تخصّصهای فنّی،قوانین ومقرّرات دولتی وبهره گیری ازاهرمهای سیاسی به قدرت نمایی پرداخته وبدین ترتیب سازمانهایی که بایددرخدمت جامعه باشند؛جامعه رابه خدمت میگیرند.

8.تشکّلهای غیررسمی

فرهنگ شرق آمیخته بادوستیها،دلبستگیهاوصمیمیتهای مفرط بوده واین امرمنجربه ایجادتشکّلهای غیررسمی دردرون سازمانهای اداری میگردد.این سازمانهاباعث میشودافرادجایگاه رسمی خودرافراموش کنندودرقالبهای غیررسمی باهم ارتباط برقرارنمایندودربیشترموارد؛بصورت عاملی بازدارنده سدّراه اهداف سازمان رسمی میشوند.

9.روحیه ی انفعال و تسلیم پذیری

تجربه ی طولانی استبداد درایران؛دربسیاری ازمردم ما روحیه ی تسلیم پذیری و انفعال ایجادکرده است وموجب میشوداغلب درانتظاروقوع حوادث بمانند.به این ترتیب انگیزه ی کمال طلبی درافرادضعیف میشودوتحقّق اهداف سازمانی بامشکل روبرومیگردد.

کلام آخراینکه؛تحوّل کیفی درسازمانهاوادارات بایدبیش ازپیش مدّنظرقرارگیرد.درسایه ی مردم سالاری قدرتمند وبااحترام به خردجمعی؛میتوان به تحوّل کیفی درنظام اداری ایران امید بست.انشاالله 

سه شنبه 86/4/26  ساعت 7:18 عصر

مشکلات نظام اداری(1)

علیرغم گذشت نیم قرن ازآغازبرنامه ریزی درایران،فقدان نظام اداری کارآمدومطلوب همچنان بعنوان یکی ازارکان موقعیت توسعه نیافتگی ایران محسوب میشود.درنظام اداری ماچندمشکل اساسی وجوددارد:

1.تقلیدی بودن ساختارهاوتشکیلات سازمانی

مدیریت وسازماندهی دانش پیشرفته یی است که ازپشتوانه های نظری وتجربی قدرتمندی برخورداراست.این تجربه هاوچارچوبهای کلّی دراختیارمدیران وطرّاحان سیستم قرارگرفته وازدل آنهاسازمانهاوتشکیلات متناسب بامقدورات واهداف استخراج میگردد.متأسّفانه نظام اداری ایران حاصل بکارگیری خلّاقانه ی اصول ومبانی دانش مدیریت نیست بلکه بیشترنتیجه ی توسعه ی برون زا میباشد.یعنی،نظام اداری مانندقطعه یی ازسیّاره یی دیگربرداشته شده ودرجامعه ی مااستقراریافته وازین رو؛تناسبی بااوضاع واحوال وشرایط فرهنگی-اجتماعی مانداشته است.علاوه براین چون نظام اداری مامحصول توسعه ی « آمرانه وازبالا» میباشد،علیرغم گذشت سالیان دراز ویژگیهایی چون استبداد رأی ونظر،باندبازی ورفتارقیّم مآبانه بامردم دربسیاری ازادارات ما قابل مشاهده است.میزان دانش وتجربه ی موجوددرکشور درحدّی است که میتوان برمشکل تقلیدی بودن ساختاراداری غلبه کردومردم گرایی،مشارکت پذیری وخدمتگزاری واقعی رانهادینه نمود.

2.بازدهی کم وناکارآمدی نظام اداری

میزان اثربخشی وبازدهی نظام اداری ایران نسبت به کشورهای توسعه یافته درسطح پایینی است.فقدان انگیزش کافی درکارکنان،تبعیّت مدیریت ازاصول وقواعدغیرعلمی،عدم احترام به تصمیمات کارشناسی وبزرگی نامعقول ادارات منجربه ایجادترکیبی از«کم کاری وبیکاری پنهان» شده است.

3.عدم وجودنظام شایسته سالاری درمدیریت نیروی انسانی

درنظام شایسته سالاری شایسته ترین افرادطبق ضوابط وبراساس شایستگی وصلاحیّت ارزیابی شده ودرصورت استحقاق؛ترفیع وارتقاء می یابند.امّادرنظام ناشایستگی عواملی ازقبیل آشنایی،توصیه ی مقامات،وابستگی به مراتب عالی سازمان وروابط شخصی وباندی؛اساس رشدوارتقاء است.دراین نظام اداری،ارتقاءبرمبنای «ارادت سالاری»است وکارمندان به میزان ارادتی که به سطوح بالاترنشان میدهندازپلّکان ترقّی بالا می روند.

4.جایگزینی هدفهای فردی به جای هدفهای عمومی

دربسیاری ازمواردمدیران درپی تحقّق اهداف شخصی خودبوده وازامکانات ومنابع سازمان برای نیل به آن هدفهااستفاده میکنند.حفظ مقام وموقعیّت ازعمده ترین مسایل بسیاری ازمدیران است.بهره گیری ازسازمان برای مقاصدسیاسی واستفاده ازآن بعنوان سکّوی پرتاب به مدارج بالاتر؛عارضه ی دیگرجابه جایی اهداف است.

این مطلب ادامه دارد..... 

دوشنبه 86/4/25  ساعت 11:12 عصر

گفت وگو

گفت وگو برای شناسایی بیشتر طرفین ورفع پیش داوریها انجام میگیرد.دراین حالت انسان متوجّه میشود پیش وبیش ازاینکه برخوردی علمی ومنطقی با طرف گفت وگو داشته باشد،براساس پیش داوریهاقضاوت میکرده است.تعمیم های نابجایی که ازشنیدن سخن فردی غیرازگروه خود درذهنمان ایجاد میشود،ازجمله ی این پیش داوریهاست.

درک این نکته که هرگونه فهمیدن ما،مبتنی بر فهم اوّلیه مان ازیک موضوع است و این « فهم های پیشین» نزد ما متفاوت است؛دارای اهمّیت ومورد تأکیداست.بنابراین توجّه به اینکه ازکدام محیط خانوادگی واجتماعی برخاسته وچه تجربه های گوناگونی رادرطول زندگی پشت سرگذارده ایم؛همه برزاویه ی نگاه مابه مسایل اثرداردودرشکل گیری آن مؤثّر خواهندبودوبافهم های پیشین ما؛تفاوت پیداخواهندکرد.اگراین نکته رادریابیم که همانطورکه مااززاویه یی به مسأله یی نگاه میکنیم،دیگران نیزمیتوانند وطبیعی است اززوایای دیگربه همان مسأله نگاه کنند؛درنتیجه شناختهای ما میتواندبه شناختهای دیگران ضمیمه شود ویا دراثر این ارتباط اصلاح وتعالی شناختها حاصل گردد.دراین زمان میتوانیم از« تحقّق گفت وگو » سخن گوییم.

گفت وگو به این منظورانجام میشودکه تلاش مشترکی برای دستیابی به حقیقت انجام دهیم.درچنین صورتی میتوانیم گفت وگو راصادقانه بدانیم.علاوه براین،درروند گفت وگو یک جریان مستمر «آموزش مشترک» ایجادمیشود.درگفت وگو؛«مجاب کردن» طرف مقابل معناندارد.درچنین فضایی هدف اصلی؛ «آموختن مشترک» است.کسانی که حقیقت مطلق را نزد خود می دانند،احتیاجی به گفت وگو ندارندواگرهم دم ازگفت وگو می زنند؛مرادشان گفت وگوی تصنّعی است.اگرهمه ی حقیقت پیش من است پس .....!!

لیست کل یادداشت های این وبلاگ